Αλλιώτικα Χριστούγεννα

«Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες» στο Σύνταγμα

Δεν είναι μεγάλο, δεν είναι εντυπωσιακό, δεν είναι λαμπερό. Κι όμως είναι ίσως το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο της χώρας. Με ελάχιστα στολίδια, αλλά γεμάτο τρυφερά σημειώματα που τα μικρά των Σύρων προσφύγων και των Ελλήνων αλληλέγγυων στέλνουν στους γονείς τους και σ' όλο τον κόσμο. «Θέλω να μην ξανακοιμηθώ στο πεζοδρόμιο ποτέ μου», γράφει ένα μικρό. «Θέλω να δω τη μαμά μου και τον μπαμπά μου», γράφει ο 10χρονος Μπακάν. «Εύχομαι στα παιδιά της Συρίας καλή επιτυχία, με αγάπη», απαντά ένα μικρό από την Ελλάδα.

Εβδομήντα παιδιά βρίσκονται ανάμεσα στους Σύρους της πλατείας Συντάγματος, εκ των οποίων τα 8 κάνουν το μακρύ ταξίδι προς την Ευρώπη ασυνόδευτα. Κι επειδή ακόμα και στις πιο άγριες συνθήκες τα πιτσιρίκια μένουν πάντα πιτσιρίκια, γελάνε, παίζουν, τρέχουν και ποζάρουν όλο νάζι στο φωτογραφικό φακό. 

«Τι το θέλουν το δέντρο οι μουσουλμάνοι;», αναρωτιόταν φωναχτά μια κυρία. «Κάποιοι από εμάς είναι χριστιανοί και, πάντως, τα Χριστούγεννα είναι για όλους», της απάντησαν οι πρόσφυγες. 

 

«Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες» εξελίσσονται στην κεντρικότερη πλατεία της χώρας. Και για όσους από εσάς έχετε παιδιά, ανίψια, βαφτιστήρια δεν υπάρχει ωραιότερη βόλτα από το Σύνταγμα. Αν το περίφημο πνεύμα των Χριστουγέννων υπάρχει, εκεί θα το βιώσετε από τώρα, κάθε μέρα, όλη μέρα: κατοικεί στα χέρια που σφίγγουν ξένα χέρια, στις αγκαλιές που ανοίγουν σε ξένες αγκαλιές, στα μάτια που συναντούν ξένα μάτια. Και σε μια γλώσσα που δεν χρειάζεται λέξεις για να συνεννοηθούν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Οι Σύροι πρόσφυγες μάς κάνουν το μεγαλύτερο δώρο: στην καρδιά της άγριας μητρόπολης μάς θυμίζουν την ανθρωπιά μας.

Ντίνα Δασκαλοπούλου από efsyn