Μετά 10 χρόνια (1983)

Πιο μακρύ το βλέμμα
Πιο αργό το βήμα
Καινούργιες εικόνες,
καινούριοι ήχοι,
άλλος ρυθμός.
Ο αέρας με παίρνει στα στήθια του,
Φιλιέμαι με τ' άστρα και τ'ακρόβουνα.
    __________________

Τόσα χρόνια!!
Μεσ' στις σελίδες,
παρά τις συμβουλές σε ψάχνω
σαν τις ενώσεις των στοιχείων
και τα σπέρματα των κρίνων,
μες τα βορινά δωμάτια της πατρίδας,
όπου τα πέπλα κεντάει η φύση της Πίνδου.
Κι απ'τον αέρα της μεσ' τους αρχέγονους κάμπους
Μετρώ τις αλλαγές των χιλιομέτρων,
Κι απ'τα κρόταλα της ιστορίας
Ξυπνητός
μεσ' στους απέραντους κάμπους
σαν τα στάχυα και τη γονιμοποίηση,
όπου οι νύχτες δεν είπαν ακόμα τον τελευταίο τους ψαλμό
και μεσ' στα 'σκιά πεντάρφανη η ελπίδα
αδύνατο το χέρι μου θωρεί
χαιδεύοντας τις χορδές του λαιμού σου.
  ________________________

10 χρόνια μετά
Με λειψή φωνή και μισά τα πλευρά
Με ξέμακρα τα φεγγάρια κι όνειρα μεσ' τα Σάββατα,
Πιο όμορφα. Πιο συνετά.
Γιατρεύω τα τσακισμένα φτερά
τη γρήγορη φαντασία μου και την ανακολουθία των στίχων μου,
Για ό,τι φτάνει στο στήθος μου
Για ό,τι μιλάς στο μέλλον
Δεν έχω όργανα μα μόνο ένα τραγούδι
που μεθάει με τις ιτιές και τους καβαλάρηδες,
τους χορευτές και το λίκνισμά τους,
το λύγισμα της πικροδάφνης στις λόχμες
Και τις ανάσες των 'λαφιών στο πέραστρο.
  ________________________

Μετά 10 χρόνια
Στα ίδια τραπέζια μ'άλλα πόδια
Στα ίδια χνώτα με περισσότερα τσιγάρα
Και στις πεδιάδες μιλούμε και πάλι
για νέα τέρμινα.
Σαν να γροικάμε όλοι με νέο μάτι
τα γκέμια τ' αλόγου που μια φορά καβάλησες....
Πολυτεχνείο μου! Στοχαστήρι της γέννας
και κολυμβήθρα των 10ετιών
Λίπασμα των βημάτων μου...

Χ.Δ.