Στην Αγία Παρασκευή

Σκίτσο της Νίτσας Συνίκη-Παπακώστα

Η Αγία Παρασκευή, σύμφωνα με τον Ιωάννη Λαμπρίδη, χτίστηκε από δύο μοναχούς της Ευαγγελίστριας, σε χρονολογία που δεν μας είναι γνωστή.

Υπάρχει μια χρονολογία στα αριστερά της οικοδομής: 1702. Δε γνωρίζουμε αν πρόκειται για πρώτη κτίση ή για επισκευή.

Το 1796 η Αγία Παρασκευή είχε 21 ιερομόναχους. Είχε σημαντική κινητή και ακίνητη περιουσία, στο χωριό, αλλά και στην περιοχή της Βελλάς, στη Βίτσα, στη Λιγοψά. Τα ζώα της μονής ξεχείμαζαν στο Καλπάκι, ενώ δικό της ήταν το "Βακούφικο" στην περιοχή "Μακρύκαμπος", όπου είχε αμπέλια και κελλάρια για την αποθήκευση του κρασιού.

Λειτούργησε αυτοδύναμα μέχρι το 1860, οπότε και υπήχθη στην Ευαγγελίστρια.

Το κελλάρι του μοναστηριού

Τα σημαντικότερα κειμήλια του μοναστηριού στάλθηκαν το 1830 στα Γιάννινα, για φύλαξη από τις επιδρομές των Τουρκαλβανών ληστών και έκτοτε αγνοούνται.

Μάλιστα, στις αρχές του 20ου αιώνα άρχιζαν να γκρεμίζονται τα κελιά, με αποτέλεσμα να διατηρούνται σήμερα μόνο ο ναός, ο περίβολος, η στέρνα κι ένας υπόγειος αποθηκευτικός χώρος, τα οποία διατήρησε με προσωπικά του έξοδα το 1925 ο Βασίλης Γκότσης, έμπορος στην Κέρκυρα.

Αγία Παρσασκευή 2006

Το 2000 η Αγία Παρασκευή κινδύνεψε από τη μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαψε όλο το Ζαβρούχο, αλλά σώθηκε χάρη στην αυτοθυσία κάποιων χωριανών μας. Την επόμενη χρονιά οι κτηνοτρόφοι του χωριού πήραν την πρωτοβουλία να οργανώσουν "ζιαφέτι" ανήμερα της εορτής του μοναστηριού, προσφέροντας προβατίνες. Το ζιαφέτι αυτό εξελίχθηκε σ' ένα κεφάτο γλέντι και από τότε, εδώ και 11 χρόνια, έχει γίνει θεσμός.

Ας το κρατήσουμε και φέτος! Την ερχόμενη Πέμπτη, λοιπόν, όλοι στην Αγία Παρασκευή…