Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Τσιμεντούπολη

Οι στίχοι από ένα τραγούδι της Αρλέτας, αφιερωμένοι σ' όλους τους Πανωσουδενιώτες των τσιμεντουπόλεων, με την ευχή να κρατήσουν την παιδικότητα και τον ρομαντισμό τους. 
Καλή αντάμωση τον Αύγουστο στα Σουδενά!




Στον τσιμεντένιο κήπο μου έλα απόψε
να σε κεράσω,
στη λεωφόρο με τη ραγισμένη άσφαλτο
και τις λακκούβες.

Έλα να τρέξουμε μες στ’ αυτοκίνητα,
να σκαρφαλώσουμε στις στέγες.
Είχε μια πηχτή ζέστη όλη μέρα σήμερα.
Έλα να κολυμπήσουμε στα συντριβάνια
με τα περίεργα φυτά και τ’ αγριεμένα μάτια.

Στον τσιμεντένιο κήπο μου έλα απόψε,
να σε κεράσω
εμφιαλωμένα όνειρα απ’ τη στενή οθόνη με τα σήριαλ.

Έλα να βυθιστούμε στη μιζέρια της,
να παίξουμε σκουπιδοπόλεμο.
Παιδιά φυλακισμένα σε μπαλκόνια σκούζουν.
Έλα να τους χαρίσουμε ένα παραμύθι
κι ένα σιδεροπρίονο σ’ ένα καρβέλι

Στον τσιμεντένιο κήπο μου έλα απόψε
να σε κεράσω,
στην πόλη μου με την τρύπια καρδιά
και τα φουγάρα.

Έλα επάνω στην κίτρινη μπουλντόζα μου με το πελώριο σπαστό της χέρι
ν' ανοίξουμε ένα δρόμο ίσιο κι ατέλειωτο
και μιαν αλάνα μαγική κι απέραντη
να παίζουν τα παιδιά της τσιμεντούπολης.

Στον τσιμεντένιο κήπο μου έλα απόψε
να σε κεράσω
ένα τραγούδι για τρελούς κι ερωτευμένους.

Βροχή ασημένια στα λόγια του,
ντέφι ασημένιο στο ρυθμό του,
στη μουσική του εσύ, ήχος πολύχρωμος.

Έλα!
Κι αν η αγάπη σου φοβάται το σκοτάδι,
φοράω το φως το φεγγαριού αυτό το βράδυ…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου