Σκόρπιες αναμνήσεις που μπαίνουν στο χαρτί και δίνουν την εικόνα...
Θυμάμαι...
Βροχερές Μεγάλες Εβδομάδες στα Πάνω Σουδενά....
Φίλους, που περιμένεις πώς και πώς να τους ανταμώσεις μετά από καιρό.....
Σπίτια που γιορτάζουν κάθε μέρα, με τις πόρτες ανοιχτές και το τραπέζι τους γεμάτο έτοιμα να σε φιλέψουν κάθε στιγμή....
Γι' αυτό είναι μοναδικό το Πάσχα στο χωριό.... Γιατί νιώθεις μέλος μιας μεγάλης οικογένειας, έστω για λίγες μέρες, πριν επιστρέψεις στο αστικό κουτί σου που δεν μπορεί να σου προσφέρει τίποτα από τα παραπάνω....
...Και κανείς δεν έχει δικαίωμα να σου στερίσει αυτή τη μικρή χαρά, κανείς δεν μπορεί να σου πεί πώς θα σουβλίσεις το αρνί σου, που θα σουβλίσεις, τί θα σουβλίσεις.... Τι περιμένεις λοιπόν?
Προσδοκώ ανάσταση λαών... Καλή επανάσταση!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου